Steeds meer mensen zijn geïnteresseerd in een minimalistische leefstijl. Minimalisme geeft ruimte en gelegenheid voor meer rust, meer ruimte en meer tijd voor de dingen die écht belangrijk zijn in het leven. Om het minimalisme onderdeel te maken van je leven zijn er allerlei handige boeken, programma’s en challenges. Eén zo’n bron van inspiratie is het ‘100 Dingen Project’. Dit idee van Dave Bruno is radicaal, maar is een bron van inspiratie geweest voor talloze mensen wereldwijd. In dit artikel ontdek je alles over het ‘100 Dingen Project’ en over minimaliseren aan de hand van deze challenge.
Wat is het 100 Dingen Project?
Het ‘100 Dingen Project’ is een idee van Dave Bruno. Deze Amerikaan leek alles te hebben wat zijn hartje begeerde: een huis, een vrouw, kinderen en talloze spullen. Maar hij voelde dat hij ‘stuck in his stuff’ zat; dat hij beperkt werd door alles wat hij had. In plaats van dat al zijn bezittingen zijn leven makkelijker maakten, zorgden deze spullen voor een belasting. Het hebben van al deze spullen kostte tijd, geld en energie en Dave Bruno vond dat dit moest veranderen. Hij besloot te starten met een uniek project. Van al zijn bezittingen koos hij 100 items uit die hij mocht houden en daar zou hij het mee moeten doen. Drastisch? Dat wel, maar Dave Bruno omschrijft het ook als bevrijdend.
Wat is genoeg?
Beeld je eens in hoe moeilijk het is om je bezittingen te beperken tot slechts 100 items. Zelfs als je geen verzamelaar bent of al minimalistisch leeft, is 100 items erg weinig aan bezit. Dave Bruno heeft er niet voor niets een jaar over gedaan om te beslissen wat hij nu wel en niet zou bewaren. Het is dan ook niet gek dat dit niet voor iedereen is weggelegd. Maar het zet je wel aan het denken.
Voor Dave Bruno werkte dit jaar enorm bevrijdend. Hij ontdekte wat belangrijk is in het leven en leerde dat spullen niet alleen handig kunnen zijn, maar ook een last kunnen vormen. Zo koesterde hij altijd nog de droom om gitarist te zijn, maar zijn gitaar stond ondertussen te verstoffen in huis en fungeerde enkel als constante reminder aan hoe hij nog steeds deze droom niet had gerealiseerd. Ik denk dat dit voor iedereen wel herkenbaar is. Je ambieert de boeken in de boekenkast te lezen, vaker te oefenen met pianospelen, echt te beginnen met hardlopen of de tuin een make-over te geven. En al die spullen die je daarvoor in huis hebt gehaald fungeren nu als een constante reminder van alles wat je eigenlijk nog zou moeten doen. Maar wat nu als je hier korte metten mee maakt? Als je die spullen simpelweg de deur uit doet? Natuurlijk moet je langgekoesterde dromen niet opgeven, maar je bezittingen zouden je ook geen schuldgevoelens moeten bezorgen.
De last van spullen
Zoals Dave Bruno al liet zien hebben spullen een bepaalde ‘lading’. En deze kan positief of negatief zijn, met alle gevolgen van dien. Maar laten we ook niet vergeten dat spullen ook werk verschaffen. Al die spullen eisen namelijk ruimte op, al die spullen moeten mee wanneer er wordt verhuisd en al die spullen moeten ook regelmatig worden schoongemaakt. Wanneer je er werkelijk weinig tot niets mee doet, zorgt het alleen maar voor extra belasting in het leven. En dat is toch zonde. Denk eens aan al die tijd die je over hebt wanneer je minder hoeft op te ruimen, minder hoeft schoon te maken, minder te piekeren hebt en je minder focust op dingen die je zou ‘moeten’ doen en meer tijd vrij maakt voor dingen die je daadwerkelijk wilt doen. Naast een opgeruimd huis ook nog eens een opgeruimd hoofd.
Minimaliseren op je eigen manier
Natuurlijk is het ‘100 Dingen Project’ van Dave Bruno een enorme uitdaging en is dit niet voor iedereen weggelegd. Je spullen kunnen reduceren tot slechts 100 items is best een privilege en het is geen schande om aan je spullen vast te willen houden. Maar het project biedt wel stof tot nadenken.
Het ‘100 Dingen Project’ is door de jaren heen een eigen leven gaan leiden en zowaar een beweging geworden. Mensen over de hele wereld zijn geïnspireerd geraakt door Dave Bruno en zijn boek en zijn in navolging ook eens kritisch gaan kijken naar hun eigen bezittingen. Er zijn ook een heleboel mensen die het hebben omgedraaid en die ervoor hebben gekozen om juist van al hun bezittingen 100 dingen weg te doen. Hoe je het aanpakt, is je eigen keuze. Maar inspirerend is het zeker!
Mocht je geïntrigeerd zijn door het ‘100 Dingen Project’ en wil je er graag meer over weten? Het boek van Dave Bruno is bij Bol.com te bestellen als paperback of als e-book. En ben je op zoek naar nog meer inspiratie op het gebied van minimalisme? Dan vind je in dit artikel nog veel meer inspirerende boeken!
Dit artikel bevat een affiliatelink naar Bol.com. Lees voor meer informatie mijn disclaimer.
Ik vind het wel interessant hoor. Als ik echt eerlijk ben zijn er zo veel dingen die ik eigenlijk niet gebruik… Ook als ik zie hoeveel speelgoed mijn zoontje van 6 maanden heeft en met hoe weinig hij te vreden is. Het is een mooie afspiegeling..
Ja, vooral als je net kinderen hebt ben je zo geneigd om van alles in te slaan terwijl je eigenlijk meer dan de helft helemaal niet nodig hebt. Hetzelfde met speelgoed, het overgrote deel vinden ze niet eens leuk.
Ik merk wel dat het moeilijk blijft om afstand te doen van dingen, ook al heb je er al jaren niets meer mee gedaan. Ik blijf altijd denken ‘dat is misschien ooit nog eens handig’ :). Die cyclus probeer ik nu een beetje te doorbreken.
Ik ben eigenlijk een beetje challenge moe! Maar afgezien daarvan is dit natuurlijk een prima initiatief.
Ja, er zijn zoveel van die challenges he? Het lijkt ook wel alsof heel veel bloggers constant zo’n project hebben lopen. Ik vind het principe achter deze challenge interessant, maar ik zou mezelf nu niet gaan uitdagen om dit uit te proberen :). En jullie ook niet hoor ;).
Ik heb het andersom gedaan: 100 dingen wegdoen in plaats van 100 dingen overhouden. En dat is al moeilijk genoeg. Boeken digitaliseren vind ik niks, ik hou van mijn papieren boeken. Cd’s zou inderdaad wel kunnen.
Ja, die challenge heb ik ook voorbij zien komen en dat lijkt mij al een enorme uitdaging! Ik hou inderdaad ook niet zo van e-books, ik houd wanhopig vast aan het papieren boek :). Ook foto’s plak in nog steeds graag in echte fotoboeken en ik ben nog steeds aan het wennen aan al mijn muziek digitaal. Wat dat betreft ben ik nog een beetje ouderwets misschien ;). Maar als je dan toch ervoor kiest om je te beperken tot 100 items, dan zou dat mij een eerste logische keus lijken.
Pingback: Minimalisme – Deel 3 – Opgeruimd staat netjes | | Vrijgeestig
Ik ben nu al een jaar aan ‘t ontspullen en het stopt niet Hahaha. Sinds januari ben ik ook nog eens gestopt met shoppen, dus er komen ook geen nieuwe spullen bij. 100 ding overhouden vind ik wat te drastisch. Ik knutsel enorm graag en daar heb je nu eenmaal materiaal voor nodig. Als ik die mee moet tellen met mijn honger dingen, heb ik amper iets anders over Hahaha. Maar ik geloof wel in de kracht van minder. Het brengt me enorm tot rust om in iedere kamer een plank of twee leeg te hebben 🙂
Gek is dat he? Ik ben al jaren bezig en ik blijf maar opruimen en dingen wegdoen. Je leert geleidelijk aan ook bij en ontdekt dat dingen die je vorig jaar nog niet weg wilde doen, nu eigenlijk gewoon niet meer zo belangrijk zijn. Ik houd trouwens ook van knutselen, maar ik word er voor mijzelf wel steeds realistischer in. Ik knutsel lang niet genoeg om al mijn hobbyspullen te rechtvaardigen en ik ben dit nu dan ook eindelijk aan het aanpakken.